Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
odruchowy — 1. «dotyczący odruchu reakcji organizmu» Odruchowe czynności, skurcze. 2. «impulsywny, niezamierzony, mimowolny» Odruchowa niechęć … Słownik języka polskiego
bezwiedny — «występujący, wykonany bez udziału świadomości; nieświadomy, machinalny, odruchowy» Bezwiedny ruch, uśmiech. Czuć do kogoś bezwiedną niechęć, bezwiedne zaufanie … Słownik języka polskiego
impulsywny — impulsywnyni, impulsywnyniejszy 1. «ulegający impulsom, żywo i pośpiesznie reagujący na bodźce; pobudliwy, porywczy, gwałtowny» Impulsywny charakter. Impulsywna odpowiedź. Impulsywni ludzie. Człowiek impulsywny w działaniu. 2. «odbywający się,… … Słownik języka polskiego
instynktowny — «będący przejawem instynktu, wypływający z instynktu; odruchowy, bezwiedny, mimowolny» Instynktowna czynność. Instynktowne działanie. Instynktowny ruch, strach … Słownik języka polskiego
łaskotać — ndk IX, łaskotaćoczę (łaskotaćocę), łaskotaćoczesz (łaskotaćocesz), łaskotaćocz, łaskotaćał, łaskotaćany «dotykać lekko w sposób podrażniający, mogący wywołać odruchowy śmiech, drapać lekko; łechtać» Łaskotać kogoś w pięty. Kłosy łaskotały po… … Słownik języka polskiego
machinalny — «automatyczny, bezwiedny, odruchowy» Machinalny gest. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
podświadomy — «istniejący, odbywający się bez udziału świadomości, nie uświadamiany; odruchowy, instynktowny, mimowolny» Podświadomy odruch. Podświadoma niechęć do kogoś … Słownik języka polskiego
połaskotać — dk IX, połaskotaćoczę a. połaskotaćocę, połaskotaćocz, połaskotaćał, połaskotaćany «dotykając, muskając lekko podrażnić w sposób mogący wywołać czyjś odruchowy śmiech; trochę połechtać» Połaskotać kogoś w podeszwy, pod pachami. Gałązki… … Słownik języka polskiego
spontaniczny — spontanicznyni «samorzutny, żywiołowy, odruchowy, dobrowolny; powstający i dokonywany bez wpływów, bodźców zewnętrznych, działający samorzutnie, z własnego popędu, żywiołowo» Spontaniczny śmiech. Spontaniczne uczucie. Spontaniczna manifestacja,… … Słownik języka polskiego
ślepo — przysłów. od ślepy a) w zn. 1: zwykle w przen. «bezkrytycznie, bez żadnej analizy, refleksji, bez zastanowienia, bez kontroli» Być ślepo do kogoś przywiązanym. Wierzyć komuś ślepo. Być komuś ślepo posłusznym. Ufać komuś ślepo. b) w zn. 2: Ślepo… … Słownik języka polskiego
